 دین چیزی جر محبت و مهرورزی نیست. دلتنگی معنا شد زمانی که صدای مهربانی گرفته است “مهربانی قلبت“ پنجره محبت را باز کن بر طاقچه بلند آن بنشین! عطر مهر را بر قلبت بپاش! دست ها را گره ببند! و در آخر دلت را از اسارت تنهایی رها ده > به قلم استاد مدرسه علمیه الزهراء رمشک؛ خانم مجدم دلم اسیرِ سِرِ سَرهای اُسَرای سِرِ سَرای سیمای حسین بی سَر است که سراسر سَرای سیرتشان از سِر سیرت قدس علیست! > به قلم استاد مدرسه علمیه الزهراء رمشک؛ خانم مجدم دست تحیر بر لب داشت… آخر او را خواند… لبیک گویان! به عزم روی رضایش” جام را سر می کشد ز شوق وصل معشوق! شکرانه او شود چند دانه ذکر یا رئوف! چه جان باشد جانِ جانان، جانا تو باشی جانا! آمده ام دریاب، کبوتر شود دلم دریاب! توشه راهم خالیست، حلقه به بابت شده ام دریاب! ره دریای دلم طوفانیست است اما…. خواهم که غرق مشهدت شوم دریاب > به قلم استاد مدرسه علمیه الزهراء رمشک؛ خانم مجدم السلام علیک یا ممتحنه امتحنک الذی یخلقک فوجدک لما امتحنک صابره…
> به قلم استاد مدرسه علمیه الزهراء رمشک؛ خانم مجدم ز صلاه است رسید به معراج، نبی♥ می تپد اذان ز ذکر زهرا و علی ♥ می نویسد فی سجود سیدا، حسنین♥ می خواند در قنوت ایها عین الیقین ♥ > به قلم استاد مدرسه علمیه الزهراءرمشک؛ خام مجدم  |
